İhtiyaç

"Bu bir mahkumiyet yazısıdır , baştan uyarmak isterim"

Özlemlerinizi dudaklarından öpmek gibidir beklenti , sıcak bir ümit taşır kısadan. Bazen , sırf öyle olsun istediğiniz için "öyleymiş gibi" yapabilirsin mesela.
Bazen , korkularını yaşadığını hisseder ve içinde bulunduğun zaman diliminden sıyırmak istersin etini. Çünkü sen artık o korkuların içinde , öfkenin bir adım gerisindesindir. Söyledim mi bilmiyorum ama korkular öfkeleri doğurur. Bu hep böyle olmuştur.

Bütün bir hayatımızı duygularımız yönlendirmez elbette. Mesela bazen materyaller yön verir yaşadıklarımıza , yahut duygularımızı materyaller yönlendirmeye başlar hayatımızın çok alakasız bir noktasında. Hiç planda yokken içtiğimiz bir bardak limonata , hiç gereği yokken ettiğimiz bir küfür değiştirebilir bütün haleti ruhiye mevsimimizi. İşte o zamanları "kader" diye adlandırır insan ve aslında bunun kendisiyle hiçbir alakası yoktur.

Ve bazen , sırf özlediğimiz için ihtiyaç duyarız susmaya. Susarız elbette , ihtiyacımız olduğunca.