Sen Kimsin?

(Cok uzun ve sert bir yazi olacak, ustelik mobilden yazdigim icin turkce karakterler de kullanamayacagim. Okumak isteyen sabirli kisileri biralarini kapip ekran basina gelmeye davet ederim)

Nesin sen?

Idealist mi, komunist mi, futurist mi, elitist mi, liberalist mi, ojenist mi? Sen kimsin?

Ben sana cevabini vereyim: sen hicbir seyin her seyisin. Ne oldugunu bilmeyen, yillar gectikce oradan oraya savrulan bir zavallisin. Kendine kavram kargasalarinda bir yer arayan ama siginacak catisi olmayan bir evsizsin.

Sekans 1: Ait olma duygusu

Kendini hep bir seylere ait olma mecburiyetinde hissediyor ve zamanla eskisini yenisiyle degistiriyorsun. Gencliginde komunist kesiliyor, yaslandikca kapitalist oluyorsun. Daha kotusu; gercekten ozun hakkini verenleri aptal olmakla suclayacak kadar duzlemsellesiyorsun. Senin icin yaptigin sey dogru olan ve senin dogrularin katiksiz gerceklerin mermer taslari. Sen ne dersen, ne yaparsan o tek yol oluyor. Buradaki riyakarligini bile gozden geciremeyecek kadar caresizsin oysa, biliyorsun.

Bak mesela ben universitede okulumu uzattim. Sorsan gereksizdi, uyumsuzdum, bos beles islerdi hepsi. Oysa ben herkesin dilindekini oynadim, ortada kaldim. Belki sana da aynisi olmustur; ideallarini yasadigin insanlar seni suclamis, asagilamistir. Yok yahu, bahsettigim sey dunyayi kurtarmak degil de, esasinda insanlik onuruna direkt iliskili bir mevzu. Insanin insan olabilmesi en zor sey, yoksa insanin kendi yucelttigi elle tutulur her sey basit bir kurgu. Seni de onlara ulasmaya ikna etmislerdir belki de.

Neyse, ozetle demek istedigim bu ait olma ihtiyacin. Genel olmayi, toplum olmayi, millet ve hatta genele terfi etmis bir tur olmayi bu yuzden seviyorsun. Olup olmadiklarini bilmedigin uzaylilardan korkup nefret etmen de fasizm degil midir? Aynen ayni irktan olmadigin diger insanlardan sebepsiz tiksintin gibi.

Sekans 2: Guce tapinma

Guce tapinmak insanin en buyuk zaafiyetidir. Sen de guce tapiyor, gucu seviyor, guce sahip olmak icin yasiyorsun. Simdi bana agiz dolusu laflar soyleme cunku seni ben degil sen duyuyorsun. Butun derdin daha da guclu olmak; ister zengin, ister kasli, ister meshur ol. Uydurup bi kafede taninmak bile seni mutlu ediyor cunku sen buna muhtacsin. Ne olur yani bilmedigin bi lokantada yemegini yesen? Tabi, arkadaslarinla gittiginde garsonunun sana selam verdigi bir mekandaki lezzeti hangi saraptan alabilirsin.

Patronunun arkasindan kufurler edip, yuzune baktiginda methiyeler duzmek konusunun da bununla direkt iliski var elbette. Sen gucluden nefret bile edebilirsin, onu alt ettigin o ana dek. Hayatin boyunca hep o zavalli hedefine yururken takindigin bu zavalli tavrindan asla vazgecmeyeceksin, utanmayacaksin.

Oysa ne olurdu sirf arkanda dimdik bir gecmis birakabilmek icin bile olsa ruzgara karsi dursan. Yazik.

Sekans 3: Hep dusman edineceksin

Kendini hakli cikarmak icin neler yaptigina bir baksana. En son ne zaman hatani baska birisinin omzuna iteledin? Bunu nerede yaptigin ya da sonuclari hic onemli degil cunku imkanin olsa dunyayi da kul ederdin, kabul et.

Bak mesela en son cumhurbaskanligi secimleri oldu memlekette. Inanmadigin ve desteklemedigin bir gorusun zaferini diger insanlara ne de guzel mal ettin oyle yahu. Oy vermeyen insanlari bu durumun hasebi ilan ederek rahatladin, huzur buldun, hafifledin. Oysa kim bilir sen neler yaptin bugune dek, ne hatalara daldin bilerek. Belki senin de imkanin olsa bu son isyana dahil olup elestirdigin bu seyi eylemlestirecektin. Samimi olmamak seni sen yapiyor fakat, sen boylesin, bunu boyle kabul et.

Sekans 4: Kahramanlar yaratmak

Che, Ataturk, Marx ya da Hitler; her fikrin ve eylemin destekci ve muhalifi hep sen oldun. Oysa sana bahsedilen zekani daha ozgun kullanabilir, bir buyruga girmeyi kabul etmeyebilirdin. Ne oldu peki? Yilmaz Ozdil yazilarini paylastin cunku cok ihtiyacin vardi onlari duymaya. Yahit devrim deyip durdun, kendi matematigini yok ettin Che tisortlerinde koca bir fikrin. Oysa senin kendi hayatin yetmez mi kocaman bir durusa? Baristan, adalet ve haktan bahsederken iscini 300 lira daha ucuza calistirmak zedelemiyor mu hakikatini? Sokakta uzun uzadiya yatan bir kopege su vermek, bir evsizle yemegini paylasmak, ustu basi yirtik bir berdusla sohbet etmek cok da onemli degil mi senin icin? Tabi canim, sen adaleti hep kendi yontem ve davranislarinla arar ve saglarsin. Yetismekte oldugun bir toplanti varsa, yerde yatan bir cesedi ayaklarinla cigner, aksam haberlerde basinin pompaladigi haberlere cikciklarsin.

Be hey adam ve kadin; senden cok ama cok fazla gordum ben. Birbirlerine yoldas diyen, silahla orgutlenmekten bahsedip bir gecede 1000 tl hesabi eglence mekaninda hic edenleri cok kez seyrettim. Din satip, namazdan dem vurup 3 kurus icin insan hayatini hice sayanlari da gordum, omrunu bir inanca muhurleyip kuru ekmekle yasayani da. Sen nesin ki, ne olabilirsin ki?

Yine de vazgecip bir pazar aksamindan prensiplerim dedigine sarilirsan, o en baba bilirkisilerin bile karsina dikilip ogut verecekler sana. Zamanla o insanlarin; aslinda olgunlasmadiklarini, fazlasiyla ve acizce curuduklerini goreceksin tiksinerek. En iyi ihtimal bile en kotusu burada be adam ve kadinlar, en kotusu bin beter.

Sen de bir hikayeler yazip oynamaya, eglenmeye, hor gormeye, yalan soylemeye, suclamaya, korkmaya, susmaya, aldatmaya, sonlandirmaya devam et. Sen de bir gun mutlaka yorulacak ve arkanda biraktiklarindan utanip soluklanacaksin. Mutlaka ki bugun ve yarin kandiracaksin birilerini ama esas bilmen gereken sen de o kandirdiklarindan farksizsin, onlarla aynisin.

Daha acik konusayim; muhtacsin.